به گزارش مشرق، گری سیک مشاور اسبق کاخ سفید در امور خاورمیانه، روز یکشنبه نسبت به تبعات تلاش برخی برای به شکست کشاندن مذاکرات هسته‌ای با ایران، هشدار داد.
سیک با بیان اینکه در سیاست باید اهداف بلند مدت را در نظر داشت، آن‌ها را فدای خواسته‌های کوتاه‌مدت نکرد، به تلاش‌های برخی اعضای کنگره آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی علیه مذاکرات، اشاره کرده و نوشته است: «قطعا، بازگرداندن زمان به عقب و نابود کردن تمامی ابعاد دانش هسته‌ای ایران، امری مطلوب است. اما حامیان، سیاستی حتی از این سختگیرانه‌تر از این، باید این را مد نظر داشته باشند که اگر به این هدف برسند، در واقع به جای آنکه تهدید محدود کنونی را نابود کنند، یک تهدید امنیتی به مراتب بزرگتر به وجود آورده‌اند.»
وی در این یادداشت که در پایگاه پالیتیکو منتشر شده، همچنین به اشاره سابقه 30 ساله تحریم‌های ضدایرانی، اولین دور از مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب را که در سال 2003 برگزار شد، یادآورد شده و نوشته است که در آن زمان تهران حاضر بود سانتریفیوژهای خود را به 3000 دستگاه محدود کند، اما جورج بوش رئیس‌جمهور وقت آمریکا، هرچند جزو طرف‌های مذاکره نبود، با منطق کنونی اعضای کنگره، این پیشنهاد را رد کرد.
سیک می‌افزاید: «همه ما می‌دانیم بعد از آن چه اتفاقی افتاد. با وجود آنکه تحریم‌ها روز به روز بیشتر شد و تهدید اقدام نظامی یکجانبه اسرائیل نیز افزایش یافت، اما ایران به طور مداوم برنامه هسته‌ای خود را گسترش داد. زمانی که (حسن) روحانی و (محمد جواد) ظریف (رئیس‌جمهور و وزیر خارجه ایران)، بار دیگر در سال 2013 به میز مذاکره بازگشتند، ایران حدود 20000 سانتریفیوژ در دو سایت بزرگ، که یکی از آن‌ها در عمق زمین است، نصب کرده و ذخیره قابل‌توجهی از اورانیوم غنی‌شده داشت. بخشی از این اورانیوم تا نزدیک به 20درصد، که به سطح نظامی نزدیک‌تر است، غنی‌شده بود.»
وی با بیان اینکه آن وضعیت موجب شد تا نتانیاهو مانند سال 1992 که در پارلمان اسرائیل نسبت به دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای هشدار داده بود، به سازمان ملل رفته و کارتونی از یک بمب را به نمایش گذاشته و بار دیگر ادعاهای خود را تکرار کند.
سیک همچنین این ادعا را کرده است که تهران ظرفیت و توان ساخت بمب را دارد، اما تصمیمی برای چنین کاری ندارد. وی در این مورد نوشته است: «بر اساس تقریبا تمامی ارزیابی‌ها، ایران طی یک دهه گذشته، ظرفیت ساخت یک سلاح هسته‌ای را داشته است. اما پیش‌بینی‌ها نادرست بود، نه در مورد توان ایران، بلکه در مورد خواست ایران برای استفاده از این ظرفیت جهت ساخت یک سلاح هسته‌ای. تمام جامعه اطلاعاتی ایالات متحده و اغلب متحدان ما (از جمله اسرائیل)، با اطمینان بالا به این جمع‌بندی رسیده‌اند که ایران تصمیمی برای ساخت یک بمب نگرفته است.»
استاد دانشگاه کلمبیا در پایان با بیان اینکه توافق جامع هسته‌ای می‌تواند دستکم در میان‌مدت، محدودیت‌های گسترده‌ای بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال کند، نوشته است: «از سوی دیگر، اگر آنطور که نخست‌وزیر اسرائیل و بسیاری در کنگره عنوان می‌کنند، توافق رد شود، آنوقت ما به روزهای اول سال 2013 بازمی‌گردیم: تحریم‌های سنگین، گسترش سریع برنامه هسته‌ای ایران و تهدید روزافزون جنگ. قطعا این چیزی است که هیچ مقام یا سیاستمداری آرزوی آن را ندارد.»
سیک با بیان اینکه در سیاست باید اهداف بلند مدت را در نظر داشت، آن‌ها را فدای خواسته‌های کوتاه‌مدت نکرد، به تلاش‌های برخی اعضای کنگره آمریکا و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی علیه مذاکرات، اشاره کرده و نوشته است: «قطعا، بازگرداندن زمان به عقب و نابود کردن تمامی ابعاد دانش هسته‌ای ایران، امری مطلوب است. اما حامیان، سیاستی حتی از این سختگیرانه‌تر از این، باید این را مد نظر داشته باشند که اگر به این هدف برسند، در واقع به جای آنکه تهدید محدود کنونی را نابود کنند، یک تهدید امنیتی به مراتب بزرگتر به وجود آورده‌اند.»
وی در این یادداشت که در پایگاه پالیتیکو منتشر شده، همچنین به اشاره سابقه 30 ساله تحریم‌های ضدایرانی، اولین دور از مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب را که در سال 2003 برگزار شد، یادآورد شده و نوشته است که در آن زمان تهران حاضر بود سانتریفیوژهای خود را به 3000 دستگاه محدود کند، اما جورج بوش رئیس‌جمهور وقت آمریکا، هرچند جزو طرف‌های مذاکره نبود، با منطق کنونی اعضای کنگره، این پیشنهاد را رد کرد.
سیک می‌افزاید: «همه ما می‌دانیم بعد از آن چه اتفاقی افتاد. با وجود آنکه تحریم‌ها روز به روز بیشتر شد و تهدید اقدام نظامی یکجانبه اسرائیل نیز افزایش یافت، اما ایران به طور مداوم برنامه هسته‌ای خود را گسترش داد. زمانی که (حسن) روحانی و (محمد جواد) ظریف (رئیس‌جمهور و وزیر خارجه ایران)، بار دیگر در سال 2013 به میز مذاکره بازگشتند، ایران حدود 20000 سانتریفیوژ در دو سایت بزرگ، که یکی از آن‌ها در عمق زمین است، نصب کرده و ذخیره قابل‌توجهی از اورانیوم غنی‌شده داشت. بخشی از این اورانیوم تا نزدیک به 20درصد، که به سطح نظامی نزدیک‌تر است، غنی‌شده بود.»
وی با بیان اینکه آن وضعیت موجب شد تا نتانیاهو مانند سال 1992 که در پارلمان اسرائیل نسبت به دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای هشدار داده بود، به سازمان ملل رفته و کارتونی از یک بمب را به نمایش گذاشته و بار دیگر ادعاهای خود را تکرار کند.
سیک همچنین این ادعا را کرده است که تهران ظرفیت و توان ساخت بمب را دارد، اما تصمیمی برای چنین کاری ندارد. وی در این مورد نوشته است: «بر اساس تقریبا تمامی ارزیابی‌ها، ایران طی یک دهه گذشته، ظرفیت ساخت یک سلاح هسته‌ای را داشته است. اما پیش‌بینی‌ها نادرست بود، نه در مورد توان ایران، بلکه در مورد خواست ایران برای استفاده از این ظرفیت جهت ساخت یک سلاح هسته‌ای. تمام جامعه اطلاعاتی ایالات متحده و اغلب متحدان ما (از جمله اسرائیل)، با اطمینان بالا به این جمع‌بندی رسیده‌اند که ایران تصمیمی برای ساخت یک بمب نگرفته است.»
استاد دانشگاه کلمبیا در پایان با بیان اینکه توافق جامع هسته‌ای می‌تواند دستکم در میان‌مدت، محدودیت‌های گسترده‌ای بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال کند، نوشته است: «از سوی دیگر، اگر آنطور که نخست‌وزیر اسرائیل و بسیاری در کنگره عنوان می‌کنند، توافق رد شود، آنوقت ما به روزهای اول سال 2013 بازمی‌گردیم: تحریم‌های سنگین، گسترش سریع برنامه هسته‌ای ایران و تهدید روزافزون جنگ. قطعا این چیزی است که هیچ مقام یا سیاستمداری آرزوی آن را ندارد.»
